menu Menu
A POESÍA, A LIBERDADE E OS BLOGS
Por Francisco Castro Publicado en A Canción do Náufrago (Blog) en Marzo 21, 2010 0 Comentarios 2 min lectura
CRÓNICA DENDE BOLONIA Anterior O GALEGO COMO VIRUS Seguinte

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/o7zBYWz0uH4" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

Hoxe os medios de comunicación informaban de que en Siria, segundo a Rede Árabe para os Dereitos Humanos, hai unha rapaza de dezanove anos que leva tres meses detida trala publicación dun poema no seu blogue. A súa familia nada sabe dela nin é informada. A nova, por suposto, era un breve en case que todos os medios. Nin a metade de importante que os goles de Higüaín ou os comentarios sobre a vestimenta dos conselleiros e das conselleiras.

Díxeno dende o comezo: os blogues son unha das mellores cousas que nos pasaron nos últimos tempos. Todas esas voces que, no noso mundo, non atopan acubillo nos xornais, nas teles e nas radios, na blogosfera non só existen senón que, como sabemos, manteñen uns niveis de audiencia, participación e fidelidade que xa quixeran para si os medios tradicionais. No caso galego, a existencia, pulo, vida e vitalidade do blogomillo fai innecesaria calquera clase de argumentación a prol do que estou a manter.

Mais, naqueles sitios onde a liberdade é un espellismo, os blogueiros son perseguidos, represaliados e, o que é máis grave para quen traballa coas palabras e coas ideas, silenciados. Todo isto diante da pasividade internacional que esqueceu que un dos Dereitos do Home e da Muller é o da Liberdade de Opinión, liberdade que inclúe, ademais e sobre todo, a de poder dicir o que non gusta, semella inxusto ou se quere cambiar.

Con todos eses países, como a China, moitos países do petróleo, etcétera, os nosos gobernantes fan negocios, bícanse en público e, en definitiva, óllase para outro lado cando pasan estas cousas. Expliqueino hai tempo, así que non vou redundar. Son os mesmos países, por certo, nos que existe a pena de morte ou unha muller pode ser mallada en público por usar pantalóns, por dicir algo frecuente. Sabemos que pasa. Pero non imos deixar que os nosos negocios vaian para o carallo.

Se non se poden publicar poemas sen consecuencias para a propia a vida, daquela, como di o tópico, que paren o mundo que eu quero baixar.


Anterior Seguinte

keyboard_arrow_up

Usamos cookies para mellorar a experiencia de navegación. Se continúas navegando entendemos que aceptas a política de privacidade e cookies. Máis información

Esta páxina web utiliza cookies propias e de terceiros para mellorar a experiencia de navegación, e funcionalidades (como deixar comentarios ou enviar unha mensaxe no formulario de contacto) que recompilan datos de usuario.

Podes revisar que datos se recompilan e como son procesados na política de privacidade e cookies.

Pechar