Sempre me fascinou o feito de que xente moi intelixente e moi lúcida para algunhas cousas, poida dicir cousas tan planas, obvias e absurdas sobre algúns asuntos. É o caso de Albert Boadella nesta entrevista, na que di algo así como que todos aqueles que estamos en contra da tauromaquia facémolo por antiespañolismo. A tese é disparatada a máis non poder. En calquera caso, anímolle a facer unha investigación arredor de que votamos os antitaurinos e, sobre todo, arredor de se comemos ou non tortilla de patacas (española), bebemos Rioja, comemos cecina de León ou apreciamos a Paco de Lucía.

Sempre admirei a Albert Boadella. Polo seu espírito transgresor e, sobre todo, pola calidade das súas montaxes teatrais. Lembro a sensación de emoción, case abraio profundo, no mellor sentido da palabra, despois de presenciar en Vigo a súa produción, Daaalí. Foi sen dúbida unha das mellores obras que vira na vida (estrouse no 99), e aínda de hoxe non atopei moitas escritas e dirixidas con tanta mestría. Lembro que saín do teatro convencido de que quería escribir teatro.

Por fortuna para a historia da arte dramática, axiña entendín a miña incapacidade para igualar, aínda que fose de lonxe, o talento dun Boadella.

Así que non dou entendido como alguén que é quen de facerme vibrar e, incluso, que me dá ganas de imitalo, pode manter que non hai nada máis grande que os touros e que os antitaurinos somos case que parvos dese sitio que, por pudor, non cito, pero na foto el, seica, está usando.