[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/Gyu7zvy8leg" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

Déixovos aquí o trailer oficial de Alicia no País das Marabillas de Tim Burton. É importante o engadido do nome do director, porque vendo ese avance, intúese que non vai ter moito que ver coa xenial novela de Lewis Carroll máis que polas personaxes. Máis unha vez (co dano colectivo que fixo ao deformar desa maneira a historia!) volve andar detrás Disney.

Adianto que tanto me ten: devezo por Alicia. E por Burton. Así que irei ao cinema e, estou certo, vai gustarme aínda que non me guste. Que vou facerlle. Contraditorios que somos os fanáticos.

Mais todo isto, no fondo, non é máis ca un pretexto para falar do libro.

Sempre que principio os meus Obradoiros Literarios (incluso o teño escrito nalgún libro), arrinco por aí: a literatura é o País das Marabillas, o lugar onde todo pode ser. A única condición que cómpre teimar en cumprir é deixar voar ceibo o desexo, tentar captar non o que é senón o que nos gustaría que fose. Por exemplo. Porque a literatura comeza no intre exacto no que aceptamos que Alicia cae no buraco e, ao atopar ao coello que corre cun reloxo porque chega tarde (canto máis corre), non se sorprende de que un coello lle fale, senón, mira ti, de que o coello leve un chaleque. Todo comeza aí. Cando aceptamos ese xogo. Cando aprendemos a mirar así. Cando non  nos dá medo ollar desa maneira a realidade. E así o País das Marabillas é Macondo ou Miranda ou a Terra Media ou o corazón dos namorados nos poemas máis fermosos e quentes de amor.

Alicia é a literatura.