menu Menu
ANA BOTELLA E PLATÓN
Por Francisco Castro Publicado en A Canción do Náufrago (Blog) en Decembro 27, 2011 0 Comentarios 1 min lectura
NO PASAMENTO DE CHITA Anterior NON TER PRÉSA PARA MATAR UNHA MULLER Seguinte

A verdade é que Platón sempre me pareceu un prosma, a pesar desa xenialidade que é o Mito da Caverna, que explica como o pobo está como idiotizado vendo pasar sombras na parede en troques de se ocupar do importante e así os malos gobernantes poden manipulalos a vontade. Muden vostedes onde di sombras por Belén Esteban ou fútbol e teñen a ecuación resolta.

Digo que nunca gustei moito de Platón por esa idea súa de poñer aos poetas de portas para fóra, directamente expulsados da cidade, por consideralos nocivos para o ben común. Pobre home, que lle faría a poesía. Sen embargo, e a pesar disto, si que levaba razón cando dixo que o perigo da democracia é que rematen gobernando os mediocres, os limitadiños intelectuais, os escasiños de neuronas, os simples, os peores.

E daquela chega Berlusconi. Ou Ana Botella, a nova alcaldesa de Madrid.

Así pois, igual habería que se esforzar en esixirlle aos que van nas listas, sobre todo, excelencia intelectual, que na cabeza haxa algo máis que peras e mazás e simplezas varias.

Parece que estou de brincadeira. Pero, como xa explicou tamén Ortega y Gasset (estou profesoral hoxe, disimulen) a rebelión das masas é o que ten. Que os mediocres soben ao máis alto.

E perdemos todos.


Anterior Seguinte

keyboard_arrow_up

Usamos cookies para mellorar a experiencia de navegación. Se continúas navegando entendemos que aceptas a política de privacidade e cookies. Máis información

Esta páxina web utiliza cookies propias e de terceiros para mellorar a experiencia de navegación, e funcionalidades (como deixar comentarios ou enviar unha mensaxe no formulario de contacto) que recompilan datos de usuario.

Podes revisar que datos se recompilan e como son procesados na política de privacidade e cookies.

Pechar