Aceptar dúas normas oficiais para a lingua galega?
Enceto estas liñas logo de chegar de Braga. Fun na compaña da poeta, e amiga, Rosalía Fernández Rial, convidados ambos os dous a partillar asuntos relacionados con edición e poesía no IV Encontro Minho-Galiza neste maio das Letras. Alí falamos autor@s galegos e portugueses, nas dúas variantes da nosa mesma lingua. Entendémonos e vimos necesario […]
A inmortalidade
un dos mellores recordos da miña infancia era cando me deixaban deitarme ata quedar durmido na cama de meus pais parecíame incriblemente grande logo medrou o meu corpo e cando lla demos aos da asociación de toxicómanos cando os dous morreron pareceume pequena creo que era os venres si era os venres logo do un […]
Morte
sempre me preguntei como é posible que os soldados obedezan e sexan quen de botarse ao campo de batalla fóra do acubillo de lama e humanidade da trincheira cando o xeneral lles di que avancen que corran cara as liñas imimigas que disparen que carguen a metralladora que ánimo os meus valentes como é […]
VERDADE SNAPCHAT
No último número da revista GRIAL, coordeno un monográfico que titulamos A VERDADE (E A POSVERDADE) NA ERA DA REALIDADE LÍQUIDA e na que escribimos a filósofa Carme Adán, a xornalista Sara Torreiro e un servidor. Deixo aquí o meu traballo que titulei VERDADE SNAPCHAT e no que reflexiono sobre como evoluiu o concepto de “verdade” dende […]
Crónica de Nova York
No novo número de GRIAL publico unha crónica da miña viaxe, no pasado mes de abril, a Nova York para participar no Festival Kerouac de Poesía e Performance. Se queredes saber como foi a viaxe, todo o que vivín, e a pegada que deixou esa semana en min, está todo aquí.
Un home que non dá a man
Somos seres fugaces. No total da eternidade non somos case que nada. Un fragmento de instante de anaco de diminuta fracción de case que nada. Malia así, ou quizais por iso, tentamos teimudamente non desaparecer, deixar pegada, transcender, dialogar co futuro a través do que fixemos cando estabamos neste presente noso, tan curto, tan instantáneo, […]
COMPENDIO DE PÁNICOS
Un escritor debe contar sempre a verdade aínda que conte mentiras. Se está ben contado, é verdadeiro. Sexa un relato de corte realista ou sexa unha historia sobre unha nena que adormece e ve unha lebre vestida cun chaleque do que pendura un reloxo e se mete por un burato ou sexa sobre un pobre […]
'Os mortos daquel verán' Todo era verdade
Podes lelo de balde aquí.
Literatura folgazana. Notas críticas arredor de Xoán Xosé Veiga, o Mellor Escritor Galego de Todos os Tempos
Recupero hoxe aquí un relato que publiquei no extinto Galicia Hoxe, no seu suplemento literario. Queda aquí.
Usamos cookies para mellorar a experiencia de navegación. Se continúas navegando entendemos que aceptas a política de privacidade e cookies. Máis información
Esta páxina web utiliza cookies propias e de terceiros para mellorar a experiencia de navegación, e funcionalidades (como deixar comentarios ou enviar unha mensaxe no formulario de contacto) que recompilan datos de usuario. Podes revisar que datos se recompilan e como son procesados na política de privacidade e cookies.
