Quen dixo iso de que o saber non ocupa lugar non entrou na miña casa.
Os que amamos o libro sabemos que un dos nosos orgullos é entrar na nosa propia bilbioteca a ver os nosos libros. Volumes que xa limos ou que nunca leremos. Algúns deles, moi poucos, abrímolos algunha outra vez na vida. A meirande parte deles manterán as súas cubertas pechadas durante anos ou para sempre.
E ocupan espazo. Moito. E pasámolo mal ao ver que non somos quen, aínda que o tentemos con todas as nosas forzas, de manter esa biblioteca ordenada.
Quen non comparte esta paixón non nos entende. Non poden entendernos.
Coidan que somos rariños.
Probablemente sómolo.
Mais rariños que gozan, orgullosos, desas columnas inestables que se van formando, caóticas e con vida propia, nos distintos currunchos da biblioteca da casa.
Iso non o cambiariamos por practicamente ningunha outra cousa no mundo.