Dende sempre hai unha frase de Friedrich Nietzsche que me parece definitiva, digna de ser traída de cando en vez á primeira fila da miña vida. E por iso a comparto.

A frase, repetida en mil lugares e probablemente tan citada que xa case que nada significa, é brutal en si mesma:

Convírtete en quen es.

Paréceme que é case que imposible dicir máis con só catro palabras. Vivir é convertirse en algo, en alguén. Vivir é ter un proxecto para con un. Un camiño. Pero propio. Non dictado por outros. Vivir é o mesmo que superar o home que fixeron con nós para chegar ao home que queremos ser. E o verbo querer en Nietzsche significa vontade. Vontade de poder máis que vontade de deber. Atreverse a ser quen un é, é mandar para o esquezo a educación toda. Deseducarse. Deixar prexuízos, preconceptos. Esquecer apelidos. Pais, nais, sociedade. E sobre todo a moral. Na procura dunha moral superior.

Sobre todo, vivir é (creo fondamente en todo o escrito ata o de agora neste filosófico post) descobrir quen es ti en realidade. Asumilo. Non negalo. Non disfrazalo. Non adialo.

E despois, feito ese camiño, resucitado, só queda fluír.