Hoxe déixovos, na miña voz, a primeira parte do poema que escribín, convocado pola Asociación de Escritores en Lingua Galega, para unha homenaxe literaria a Ánxel Casal, que foi alcalde de Santiago e editor da mítica Nós. Morreu fusilado polos fascistas no 36 polo delito que xa todos imaxinades: galeguista, home de letras, editor, fiel á República.
O poema ten dúas partes.
Hoxe deixo aquí a primeira. Coido que, cando a escoitedes, debedes ter presente que o ideal é que, de fondo, soasen violíns, pero dos que saben chorar. Lamentablemente, non sei como facelo.
Tendes o audio aquí.
Usamos cookies para mellorar a experiencia de navegación. Se continúas navegando entendemos que aceptas a política de privacidade e cookies. Máis información
Esta páxina web utiliza cookies propias e de terceiros para mellorar a experiencia de navegación, e funcionalidades (como deixar comentarios ou enviar unha mensaxe no formulario de contacto) que recompilan datos de usuario. Podes revisar que datos se recompilan e como son procesados na política de privacidade e cookies.