A pesares de que o propio goberno dos Estados Unidos recoñece que máis de 35 millóns de cidadáns nese país pasan fame, deuse a orde de suprimir a palabra famento do seu vocabulario oficial e cambiala por inseguridade alimentaria.
Iso si que é poesía.
Se por poesía entendemos a arte de facer que as palabras signifiquen outra cousa distinta do que significan, debemos admitir a Bush no Parnaso pero xa.
Non pasan fame. Son unha panda de inseguros.
Non me sorprende.
Hai un mes aprobaron unha Lei da Tortura ( por suposto, son poetas, e non a chaman así ) na que, en troques de utilizar esa palabra, tortura, utilizan interrogatorio extremo.
Cando te meten en Guantánamo non te torturan. Interrógante con insistencia.
Poetas.
Lembrade o 1984 de Orwell. O estado procuraba a neolingua. ¿Para que? Porque sabían que o máis forte que existe no mundo é a palabra, e se conseguían dotar ás verbas doutro significado diferente ao habitual, daquela, a realidade sería outra.
Máis amable. Máis doada de dixerir.
Máis poética.