Unha das modas dos últimos tempos que máis dano teñen feito á literatura é o politicamente correcto. Ollo co que escribes, non vaias ofender a algún colectivo. Dá igual que todo sexa ficción. Dá o mesmo que calquera lector cun mínimo de neuronas se decate de que unha cousa é o que dis e outra o que ti pensas que son as cousas ou como deben de ser as cousas.
A cousa é preocupante, por absurda e porque, dalgunha maneira, xa está asumido por todos. De tal xeito que sempre hai quen se molesta diante da última obra ou película ou cadro ou o que sexa porque “se insulta” a tales ou taloutras persoas.
Todo isto a conto de que nos Estados Unidos vén de estrearse Blindness, ou o que é o mesmo, a versión cinematográfica do Ensaio sobre a Cegueira de Saramago.
Hoxe a prensa informaba de que o colectivo de cegos protestou duramente porque segundo eles, a fita pon aos invidentes como “verdadeiros monstros”.
Están cegos.
Do que fala Saramago é do monstruoso que sería un mundo onde todos, absolutamente todos, estiveramos cegos. E nin sequera polo feito de sermos cegos, senón porque sairía, nese estado de caos, o peor de nós.
Pero iso non o captaron. E protestan. E haberá, xa veredes, quen dirá que hai que facerlle un boicot.
É un síntoma, un máis, do parvos que andan os tempos.