Hai uns meses fixen aquí unha reflexión arredor do influxo, poderoso, da televisión no noso xeito de narrar. Perdoádeme se me poño en plan Cuéntame como pasó, pero son capaz de evocarme a min mesmo, moi pequerrecho, diante do televisor. Xa que logo, ese xeito de narrar está na miña xeración queiramos ou non. No artigo citado sinalaba eu que nuns anos veremos como lle influíu aos que escriban detrás de nós tanta videoconsola ( que tamén teñen, as historias coas que xogan, os seus argumentos, os seus personaxes, os seus ritmos narrativos, etc… ).
Agora, atopo esta reportaxe do suplemento de El País na que, dalgunha maneira dise o mesmo pero desde a outra banda: os grandes contadores de historias, agora, son os que escriben House, e as demais series que triunfan en todas as teles.
Ruíz Zafón é categórico: “sin duda, Dumas o Dickens estarían hoy en televisión”