Levo moitos anos mantendo, neste blog e en cantos foros me permiten ( e non son nada orixinal na argumentación ) que para fomentar de verdade a lectura o que hai é que contaxiar, infectar aos cativos/as desde a enfermidade lectora dos adultos/as. Se os meus fillos ven todo o tempo que ao longo do día lle dedico aos libros, e que non me amarga facelo, e que gozo lendo, e que é unha parte de min ( levo libros ao parque mentres están no bambán, levo libros de vacacións, á praia, no sofá do salón… ) daquela é moi probable que sintan curiosidade por saber que hai de pracenteiro niso que fai papá.
Todo isto a conta dun artigo de Almudena Grandes, de quen xa teño confesado que non gusto nada nadiña da súa obra literaria. Sen embargo, algúns dos seus artigos téñoos traído a este blog pola súa lucidez e verbo atinados.
Está enteiro aquí.