Letras. Galegas e xa que logo universais. Porque o meu é un país tan grande que non lle chega o mundo todo para entrar en el. Palabras de meu, de ti, de nós, de seu. Coas que dicir de amor ou de odio, para cantar en días de saraiba ou en desacougadas noites de tristura. As letras galegas, maltratadas polos seus propios herdeiros, os galegos, as galegas, tan ceguiños por mor da historia e dos prexuízos que lles foron metendo.
Letras galegas, nas que fala a miña prole, nas que conto e canto e quero e quero que me canten contos.
Feliz día.
Malia todo, estamos, somos, existimos, falamos.
En galego.