O mércores tiven a honra de asistir á estrea do documental de María Ojea ( ¡que fermosura de traballo! ) sobre o Arquivo Pacheco, titulado Luces en papel. Tiven a sorte, tamén, de que a directora do documental me pedise poñerme diante da cámara para opinar sobre a importancia deste arquivo fotográfico. O outro escritor convidado, que sabe moitísimo máis ca min pois tamén é fotógrafo ( eu non paso de normalísimo afeccionado ), foi Vitor Vaqueiro.
Para os que somos de Vigo, o nome de Pacheco vai asociado ao máis íntimo da cidade. O Arquivo Pacheco é un dos documentos fotográficos máis importantes de Vigo e, se alguén quere saber algo da nosa historia, ten que recurrir aos seus fondos. Non debe de haber familia de Vigo que non teña algunha foto dalgún devanceiro feita por Pacheco ( no documental sae meu pai neno,cos seus irmáns e nai, e miña nai, de primeira comuñón ).
A miña participación no documental limítase a sinalar que me parece unha vergonza que as institucións estean deixando esmorecer o Arquivo Pacheco, como se non lles importase, como se non fose grave que se perdera. En troques de utilizar ese material para catalogalo e musealizalo e servilo á sociedade (hai verdadeiras alfaias entre as súas placas como o coñecidísimo retrato de Castelao que ilustra estas palabras… agachado pola familia Pacheco, “coma un tesouro” en palabras textuais de Susi Pacheco, nos anos difíciles do franquismo ), os distintos gobernos municipais, en todos estes anos ( e en Vigo gobernaron todos ), na práctica, non fixeron moito por axudar á súa conservación nin divulgación nin practicamente nada de nada.
Esperemos que, dunha vez, se entenda a importancia dese fondo fotográfico e se lle dea a protección, e o impulso, que merece.