Por todas partes escoitamos falar estes días de que hai 20 anos que caeu o Muro de Berlín. Non caeu porque os políticos así o quixesen. Non caeu porque dende a ONU así se decidise. Caeu porque un día a xente decidiu que tiña que caer, que xa era tempo.

A min, este tipo de efemérdes, no fondo, póñenme tristeiro. Porque vexo que hoxe segue a haber muros enormes que derrubar, mais non acho por ningures espírito favorable a provocar cambios. Atopo, e que me perdoen encetar un domingo con este pesimismo, moita actitude acomodada e, xa que logo, moita colaboración inconsciente.

Igual teriamos que identificar os nosos muros mentais.

Quizais descubririamos que son moito máis doados de derrubar do que pensabamos.