Souben onte de Arcimboldo, un pintor do século XVI que resulta dabondo sorprendente por construír os seus retratos a base de vexetais ou, como é o caso da imaxe que ilustra este post ( O Bibliotecario ) polo seu anticipo do cubismo.
Reparemos con atención nesa pintura de 1562: o pintor constrúe un bibliotecario de tal maneira que o seu corpo son libros, os seus cabelos, follas dun volume aberto, os seus dedos, páxinas soltas.
Sempre penso o mesmo: se hai unha profesión na que o traballador se identifica co seu traballo, esa debe de ser a de bibliotecario. Non sei se é posible ser bibliotecario sen amar os libros. Sen ser, dalgunha maneira, libros.
Como dixo Borges e eu suscribo: Sempre imaxinei o paraíso como unha enorme biblioteca.