Hai un ano publicamos en Galaxia un libro titulado Pel con pel e no que participamos dez poetas galegos. O tema era o aleitamento materno. Cada un e cada unha de nós tirou por onde lle pareceu, como é lóxico.
Eu -repítome, que lle vou facer: a poesía serve para expresar as emocións- escribín un poema para a miña nai, doente de alzhéimer, a mesma que me aleitou cando era memoria e vida.
Déivolo agora recitado por min, aquí.
Usamos cookies para mellorar a experiencia de navegación. Se continúas navegando entendemos que aceptas a política de privacidade e cookies. Máis información
Esta páxina web utiliza cookies propias e de terceiros para mellorar a experiencia de navegación, e funcionalidades (como deixar comentarios ou enviar unha mensaxe no formulario de contacto) que recompilan datos de usuario. Podes revisar que datos se recompilan e como son procesados na política de privacidade e cookies.