As revelacións producidas por Wikileaks son unha boa nova, algo fantástico. É unha sorte que exista unha organización así. Digoo con toda a radicalidade do mundo. Mais a mágoa é que estean movidos por un vulgar interese económico e que, a fin de contas, se dediquen a investigar e a revelar importantes asuntos para o benestar xeral por cartos e para vender aos grandes grupos de comunicación interesados.
Porque iso é o que terían que estar a facer os xornais e as teles e as radios e, salvo casos moi contados, xa non fan.
Eu medrei, como tantos, na crenza de que os xornalistas eran homes e mulleres comprometidos coa verdade, pelexados por natureza co poder, perseguindo esa fonte agachada que faría tremer as estruturas corruptas das mafias todas en favor da saúde democrática xeral. En troques, o que vexo son xornais mercados polo poder, que meten millóns de euros que, por unha banda, garanten a súa supervivencia ao tempo que (ou polo que) mercan o seu silenzo. E por iso as cousas están como están, e por iso nas redaccións hai tanto corta-pega de notas de prensa que envían os gabinetes de comunicación dos partidos políticos, converténdose, así, na voz do seu amo.
Quero xornais. Quero medios de comunicación independentes. Quero medios valentes. Quero articulistas de opinión que non digan naderías.
Quero que exista o xornalismo.
Usamos cookies para mellorar a experiencia de navegación. Se continúas navegando entendemos que aceptas a política de privacidade e cookies. Máis información
Esta páxina web utiliza cookies propias e de terceiros para mellorar a experiencia de navegación, e funcionalidades (como deixar comentarios ou enviar unha mensaxe no formulario de contacto) que recompilan datos de usuario. Podes revisar que datos se recompilan e como son procesados na política de privacidade e cookies.