menu Menú
¿POR QUE NON FUN A HAMBURGO HAI 50 ANOS?
Por Francisco Castro Publicado en A Canción do Náufrago (Blog) en junio 6, 2010 0 Comentarios 2 min lectura
TERRORISTAS INTERNACIONAIS FINANCIEIROS Anterior ¿PERO INTERESAN TANTO OS TOUROS EN GALICIA? Siguiente

Fundamentalmente porque faltaban 7 para eu nacer. E de querer ter idade para ir tería que ter nacido aló polos anos 40. Pero non me tería importado, de verdade que non.

Hai 50 anos, cinco rapazolos -un deles, George, de 17- chegaban a Hamburgo. Hoxe andan de conmemoracións por isto alí. Chamábanse The Beatles pero aínda non eran de todo os Beatles. Estaba Pete Best, o batería que despois guindaron por Ringo Starr, e Stu Stucliffe, un home de talento para a pintura e a poesía, que adoraba a John e que non tiña nin idea de tocar o baixo nin talento musical nin dote ningunha para o ritmo, polo que sempre se puña de costas ao público da vergonza que lle daba. Marcharon a Alemaña namorados do rock and roll grazas a un promotor que os contratou porque eran realmente baratos fronte doutros grupos máis famosos. Tocaron polo bairro portuario de Hamburgo, en clubs de streptease e prostitución.

Segundo as fotos amosan, e a pesar de que a música era máis que mellorable, pasárono coma Deus, e fixéronse homes alí, lonxe da casa, vivindo do que gañaban, traballando arreo para sobrevivir, metidos en pelexas con borrachos perigosísimos, descubrindo o sexo con rapazas tan bébedas de sensacións coma eles e, sobre todo, dedicándose en corpo e alma á música, que era o querían facer na vida.

Hoxe, algo así sería inimaxinable. Se un rapaz de 17 informa na casa de que marcha tocar a outro país a ese tipo de garitos, porque quere vivir da música e vai probar sorte, non lle dicimos que si, que vale, que leve algo de abrigo por se acaso. A día de hoxe tampouco entenderiamos que alguén, tan novo, o deixase todo (estudos, traballo, etc. ) na procura dun sono no que se cre firmemente.

Hoxe teño a sensación de que todo é aburrido, lento, previsible. Por iso non me tería importado nada, pero nada nada, nacer nos anos 40 do século pasado, mercar unha guitarra eléctrica e ter ido probar sorte por aí, como fixeron aqueles arroutados de Liverpool para que eu, hoxe, poida reflexionar sobre a vida aquí.


Anterior Siguiente

keyboard_arrow_up

Usamos cookies para mellorar a experiencia de navegación. Se continúas navegando entendemos que aceptas a política de privacidade e cookies. Máis información

Esta páxina web utiliza cookies propias e de terceiros para mellorar a experiencia de navegación, e funcionalidades (como deixar comentarios ou enviar unha mensaxe no formulario de contacto) que recompilan datos de usuario.

Podes revisar que datos se recompilan e como son procesados na política de privacidade e cookies.

Pechar