menu Menu
PREFIRO OS MALOS
Por Francisco Castro Publicado en A Canción do Náufrago (Blog) en Marzo 17, 2009 0 Comentarios 2 min lectura
UN PAÍS CEGO E INDIFERENTE Anterior E ADEMAIS NON SEI PINTAR Seguinte


Na revista Exit deste trimestre, a editora e escritora Rosa Olivares escribe un lúcido artigo titulado Cuéntame un cuento.
No seu traballo fai interesantes reflexións arredor da literatura infantil e o seu papel á hora de explicarlle o mundo aos cativos e cativas e como creadores de prototipos morais. Agrádame moito como comeza:
Nos hemos educado en un mundo lleno de ranas que hablan, señoras bellísimas que vuelan y con un palito consiguen transformar las calabazas en carrozas señoriales, niños que no tienen miedo, brujas caníbales que viven en casitas hechas de chocolate y mazapán, gigantes que devoran a los niños curiosos, gatos con botas, manzanas envenenadas, pelotas de oro y rosas mágicas. Historias que en su gran mayoría provienen del origen de los pueblos y que se repiten con pequeños cambios en todas las culturas, si en unas es el sapo que se convierte en príncipe al ser besado por la bellísima doncella, en otras es un cocodrilo que al ser lamido por la bella de turno recobra su verdadera forma humana y principesca. Los Hermanos Grimm, Perrault y tantos otros recogieron las leyendas y los cuentos populares transmitidos por generaciones, añadiendo, quitando, puliendo, igual que otros muchos hicieron y hacen, hasta llegar a Walt Disney, que los ha convertido todos en un insípido merengue intragable, haciendo de la educación de los niños no un reto para la imaginación simbólica sino un simple entretenimiento rodeado de merchandising.
En efecto, Disney é, en xeral, vomitivo. Por deformante de toda a boa literatura da que se teñen servido.
Quizais por iso, de sempre, prefiro aos malos das súas películas. Xa me pasaba de neno e segue a pasarme de adulto ( defendo aos malos incluso diante dos supostos destinatarios da moralina, é dicir, diante dos cativos da casa ). Son os únicos personaxes de Disney que merecen vivir. Do resto, prescindiría con alegría.
Dan auténtico noxo.


Anterior Seguinte

keyboard_arrow_up

Usamos cookies para mellorar a experiencia de navegación. Se continúas navegando entendemos que aceptas a política de privacidade e cookies. Máis información

Esta páxina web utiliza cookies propias e de terceiros para mellorar a experiencia de navegación, e funcionalidades (como deixar comentarios ou enviar unha mensaxe no formulario de contacto) que recompilan datos de usuario.

Podes revisar que datos se recompilan e como son procesados na política de privacidade e cookies.

Pechar