Todos os escritores soñamos con construir, algunha vez, un personaxe inmorrente, un tipo de persoa que, posta no papel, traspase a fronteira desexada e pase ao territorio do mítico, un personaxe que sexa tan de verdade ( aínda que falso, porque é literatura ) que chegue a prender tanto nos lectores que non sexan quen de esquecelo xamais.
Algo así como o que debeu de sentir Charles Dickens mentres ía publicando, nos xornais, a súa obra A tenda de antigüidades ao ver que os periódicos se enchían de cartas do público que, desesperado, suplicáballe que, por favor, non deixase morrer á pequena Nell.