menu Menu
SILENZO
Por Francisco Castro Publicado en A Canción do Náufrago (Blog) en Xaneiro 9, 2007 0 Comentarios 1 min lectura
ESCRIBIR 200 LIBROS Anterior O MEU CONTO ESTRAÑO DE NADAL Seguinte


O topicazo di que os escritores amamos a soidade. Porque é precisa para crear. A concentración e todo iso.
Probablemente é certo. Para min é unha fonte de pracer estar só, diante da pantalla, dándolle vida á historia que xa vive na miña cabeza ( no fondo non estou só: levo días vivindo con catro personaxes que, polo de hoxe, posúen unha forza demoledora, coma unha nebulosa no espazo ).
Sen embargo, como escritor debo de ser unha fraude, porque estes días escribo unha novela mentres o meu fillo, e seis ou sete amig@s máis, andan pola casa a xogar ¡ás agachadas! con todo ese balbordo marabilloso de risos, cousas que caen, e estrépito festivo ( o outro día meteuse un dentro do armario, outro preguntou se sabía onde estaba, e eu, sen deixar de teclear, neguei e seguín ao meu ); escribo, ademais, sufrindo porque este blog, durante un par de días ( o servidor anda en obras ) non pode funcionar como quixera, é dicir, en contacto con vós. Cando canso de escribir, minimizo a novela e falo con vós. É un bálsamo. Énchome de azos e sego.
O escritor ama a soidade.
Puidera ser.
Eu, neste intre da miña vida, non a quero para nada.


Anterior Seguinte

keyboard_arrow_up

Usamos cookies para mellorar a experiencia de navegación. Se continúas navegando entendemos que aceptas a política de privacidade e cookies. Máis información

Esta páxina web utiliza cookies propias e de terceiros para mellorar a experiencia de navegación, e funcionalidades (como deixar comentarios ou enviar unha mensaxe no formulario de contacto) que recompilan datos de usuario.

Podes revisar que datos se recompilan e como son procesados na política de privacidade e cookies.

Pechar