Leo que por fin sae editada a versión orixinal de No camiño, de Jack Kerouac, unha obra que marcou a moitísima xente. A min gustoume máis A vaidade dos Duluoz, pero non deixo de recoñecer a importancia da outra, máis famosa.
Ese libro é un símbolo, unha obra que, a pesar do moi rexeitada que foi por ducias de editoriais, cando a fin viu a luz, todo o mundo entendeu que ía ser unha obra esencial. Que tempos. Cando se escribían obras así. Unha obra para o inconformismo, para fuxir da derrota diaria. Para a esperanza. Para unha nova maneira de ver o mundo. Unha patada nese sitio aos conformistas. Os da literatura e os da vida.
Que tempos.