menu Menú
UNHA LITERATURA XUBILADA
Por Francisco Castro Publicado en A Canción do Náufrago (Blog) en mayo 12, 2008 0 Comentarios 1 min lectura
LOST GIRLS Anterior ¿COMO QUE NON SE PODE VIVIR BEN DA LITERATURA? Siguiente

Aí atrás lía unhas declaracións do poeta Antonio Gamoneda nas que explicaba que se xubilara aos 62 anos para poder dedicarse integramente ao que de verdade lle enche a vida de paixón: escribir.
Sei de algúns escritores de nós que pensan igual. E así é como nos vemos moitos: cando xubilados, en troques de ir ver as obras do concello, sentaremos durante moitas horas a escribir as nosas novelas e poemas profundamente concentrados, á fin liberados dos atafegos e escravitudes laborais. Seremos, daquela, «escritores a tempo completo». Durante pouco tempo, pero «profesionais». Con todo o xúbilo por diante.
Isto ten o seu punto tráxico, porque se supón que cando temos máis enerxías para crear, o corpo mellor disposto, e as máximas das alarmas mentais nos seus sitios ( poñamos, eu que sei, dos trinta en diante ), pois durante esa época madura estamos traballando e, como xa dixemos mil veces, facendo unha literatura eivada a base de restarlle horas ao sono, á familia e, moi probablemente, á saúde. E despois, cando xa os folgos estean baixo mínimos, daquela, será cando teremos tempo ( a non ser, claro, que algún ministro de economía cachondón nos obrigue a seguir cotizando de por vida ).


Anterior Siguiente

keyboard_arrow_up

Usamos cookies para mellorar a experiencia de navegación. Se continúas navegando entendemos que aceptas a política de privacidade e cookies. Máis información

Esta páxina web utiliza cookies propias e de terceiros para mellorar a experiencia de navegación, e funcionalidades (como deixar comentarios ou enviar unha mensaxe no formulario de contacto) que recompilan datos de usuario.

Podes revisar que datos se recompilan e como son procesados na política de privacidade e cookies.

Pechar