Levaba máis de vinte anos tentando velos. Noutros tempos había que facer incluso noite na taquilla sen garantía de conseguir entrada. Agora, grazas ao teléfono, puiden collelas hai meses.
Onte, en Vigo, puiden por fin ver a Les Luthiers. Dúas horas rindo. Dúas horas gozando dun humor intelixente. E, sobre todo, dúas horas envexando o seu talento para a música e para a palabra.
Onte tiven o que se chama unha noite feliz.
Déixovos aquí abaixo parte do espectáculo: a brillante Ya no te amo Raúl.
Usamos cookies para mellorar a experiencia de navegación. Se continúas navegando entendemos que aceptas a política de privacidade e cookies. Máis información
Esta páxina web utiliza cookies propias e de terceiros para mellorar a experiencia de navegación, e funcionalidades (como deixar comentarios ou enviar unha mensaxe no formulario de contacto) que recompilan datos de usuario. Podes revisar que datos se recompilan e como son procesados na política de privacidade e cookies.