menu Menu
Xeración perdida
Por Francisco Castro Publicado en A Canción do Náufrago (Blog) en Outubro 2, 2007 0 Comentarios 2 min lectura
(GR)AMPUTADA Anterior Xeografías Seguinte

xeracionperdida

Comentarios anteriores:

1 Traslado a este recuncho aínda baleiro a miña satisfacción ao ler esta marea de verbas que me chega desde o mar de Vigo. Romper o silenzo e falar, do que nunca se dixo, das verdades que son segredos a voces. Altofalante dunha xeración que non coñecín. Cómpre escoitar atentos porque os libros ás veces non encerran ningún artificio e ningunha mentira. Libro da memoria, que na memoria quedará.
Opinou Antía (17-11-2007 11:19)
2 Moitísimas grazas, Antía. Este libro é dos que máis amo, por motivos estrictamente biográficos, pero tamén literarios e pola miña propia traxectoria como autor. Grazas por inaugurar.
Opinou náufrago (17-11-2007 11:50)
3 Que menos…e grazas a ti por respostar sempre!
Opinou Antía (17-11-2007 13:26)
4 É un pracer.
Opinou náufrago (17-11-2007 14:11)
5 Gustoume o libro e o estilo e sobre todo o desenlace. Quería decirte que me fixo moita gracia a referencia ó libro Hijos de la droga ou era Cristine F? ou é o mesmo libro? Non coincido nalgunhas das apreciacións do narrador sobre o papel do sistema educativo nen sobre as drogas, pero gustame o retrato que fas deses anos.
Opinou hormiga (13-01-2008 22:29)
6
Opinou náufrago (13-01-2008 23:34)
7 Era Cristina F.
Opinou náufrago (13-01-2008 23:34)
8 lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Opinou (31-10-2008 23:39)
9 Conseguiste hacerme llorar , en plan bien)…es que en los 90 fuí testigo del estrago en el Hospital Xeral; le llamaban el Bronx a la planta.
Y es la generación de mis hermanos y apurando la mía, y muchos amigos suyos también son generación perdida, y mira que eran resalaos de adolescentes.
(mira , aunque hablo gallego todos los días, escribiendo sé que meto pifias, y no me apetece pasar el corrector; mi galego es vivir en pueblo de niña, inolvidable, y con los pacientes me va de p.m, )por vagancia, eso, no escribo mejor en mi lengua de infancia.Mea culpa.
Sin jabón, da gusto llerte.
emma
Opinou emma (18-09-2009 12:29)
10 Moitísimas grazas, emma. Síntome moi contento de que che gustase. En verdade foi un drama colectivo que vivimos moitos en directo. Grazas por esas bágoas que demostran toda a túa xenerosidade.
Opinou náufrago (18-09-2009 12:34)


Anterior Seguinte

keyboard_arrow_up

Usamos cookies para mellorar a experiencia de navegación. Se continúas navegando entendemos que aceptas a política de privacidade e cookies. Máis información

Esta páxina web utiliza cookies propias e de terceiros para mellorar a experiencia de navegación, e funcionalidades (como deixar comentarios ou enviar unha mensaxe no formulario de contacto) que recompilan datos de usuario.

Podes revisar que datos se recompilan e como son procesados na política de privacidade e cookies.

Pechar