Hai un lugar no mundo onde un asasino gobernou 40 anos con man de ferro e de xofre e de estrume e de violencia e de maldade, sendo responsable directo de millóns de mortos, exiliados, represaliados, torturados, violadas. Ese lugar no mundo tivo durante moitos anos unha moeda oficial de curso legal onde, coa connivencia da xerarquía católica (que o metía baixo palio nas igrexas, coma os santos, coma as virxes), dicía que o seu fora pola graza de Deus.

Hai un lugar no mundo onte tropemil anos despois de que todo rematase (máis ou menos) e se recuperase a democracia (que non a legalidade republicana), se dis que queres investigar os crimes daquel tempo, hai quen se pon preocupado e di que non hai que remexer nas feridas.

Nese lugar do mundo goberna hoxe un partido político que non condenou ese réxime ditatorial.

Nese lugar do mundo hai un xuíz que investigou os crimes da época da barbarie e está sendo xulgado. El. Non os criminais. El. Non os asasinos. El.

E por procurar asasinos, criminais, fosas onde dormen o eterno pesadelo da inxustiza os mortos sen nome é investigado, denunciado, imputado e quizais condenado.

El é quen pode deixar de ser xuíz por obra e graza (como o outro) dun sistema xudicial, uns xuices e unha loucura togada que, témome, pouco ten que ver coa xustiza.

Ese lugar do mundo non é o terceiro mundo nin Pallasolandia. Xa sabedes como se chama…