Estes días volvín reler a historia de Simbad O Mariñeiro. Levo moitos anos, toda a vida quizais, namorado desa historia.
Sen embargo, a miña lectura, hoxe, non pode ser como a de antes.
Porque leo esa historia e fálanme dun Bagdad cheo de casas fermosas; un Bagdad onde son infinitos os patios cheos de flores; un Bagdad onde se venden nos mercados exóticas viandas; un Bagdad cheo de xerras con viños deliciosos; un Bagdad cheo de palmeiras frescas e dátiles saborosos.
Medrei abeirado polas evocacións desas verbas fermosas que me remitían a unha terra que de certo que era o paradiso.
Bagdad, a patria de Simbad, heroe de libro.