Hoxe comezaron os sufridos docentes (dediquei dezanove anos da miña vida ao ensino, e sei ben do que falo) as clases en secundaria. Daquela, é o tempo para escribir o que vén máis abaixo.

Dende hai uns anos, moitos en realidade, hai profesores e profesoras que levados, sen dúbida por moi nobles motivos, «apoian» as lecturas con aparataxe audiovisual. Quero dicir, que lles poñen a película, se a hai. Dalgunha maneira, coidan que así a historia que conta o libro vai chegarlles mellor, e poida que leven razón. Outra cousa é que iso teña que ver co fomento da lectura ou do gusto polos libros.

Non vou dedicar enerxía, que ando canso de máis a estas horas que escribo, en demostrar que cinema e literatura son cousas moi distintas aínda que determinadas obras se titulen igual. As películas baixan ben, sobre todo se teñen efectos especiais chulos. Os libros implican un esforzo que, seica, xa non todos os estudantes están dispostos a facer.

Ese tipo de prácticas, por certo, case que non se estilan na primaria. Supoño que se fan na secundaria, entre outras cousas, porque os adolescentes, nesa etapa das súas vidas, teñen outra clase de intereses.

O que hai que facer é contaxiar o gusto pola lectura, que lean os libros. Sen imposicións, por suposto. Pero non tirar polo camiño doado da sedución audiovisual. Para iso, é esencial que o docentes escollan ben. Libros axeitados ás súas idades e aos seus intereses. Libros para ser lidos porque teñen valor de seu.

O traballo é moito máis complicado. Pero, sen dúbida, é moito máis importante.