[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/Q7SagA-3YfM" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

( E negras, claro ).

Morro de ganas de ver a nova fita de Roman Polanski titulada O escritor. Todos falan marabillas dela e a min, coma sempre, dáme para facer unha interpretación perversa.

A película conta a historia dun escritor que vai recibir unha burrada de miles de euros para escribir – sen asinar – as memorias dun político importante (con toda claridade, Tony Blair). O que se di un negro de toda a vida. Ana Rosa Quintana, esa intelectual, sabe algo sobre o tema.

Ao que vou: un negro é unha figura do mundo literario que escribe pero nunca ten recoñecemento, é dicir, alguén que ten talento e sabe de letras e escribe horas e horas e mete tempo e tempo e dá a luz páxinas inspiradas para nunca, pero nunca nunca, ter o recoñecemento do público porque é como se non existise.

Daquela, xa se entenderá o título deste post: escritores de talento que meten horas e tempo e non teñen recoñecemento. Ergo: escritores galegos en Galicia pero en lingua galega. A sociedade non sabe que existen. Na práctica son invisibles ( o subtítulo da peli é, precisamente, The Ghost Writer). Ignorados por completo.

E ademais, por suposto, non van gañar unha burrada de miles de euros escriban os libros que escriban. A non ser, claro, que se pasen ao castelán e ensaien o estilo, eu que sei, Juan Manuel de Prada, por dicir calquera nome.