A información de El País de onte era moi clara e anunciaba, entre outras cousas, que o presidente da Xunta pagará aos colexios do Opus Dei tres millóns de euros. Ou o que é o mesmo: todos os que non somos católicos pero pagamos impostos darémoslle parte dos nosos cartos a unhas organizacións educativas pertencentes a un grupo ultra (cando menos ultracatólico) que algúns investigadores cualifican sen máis como secta. Colexios nos que, por certo, a meirande parte da poboación galega non pode matricular ás súas crianzas porque son privados e xa se sabe, a crise e tal.

Sen entrar agora en grandes profundidades sobre a indencencia que hai detras de todo isto (a escola pública esmorece por falta de recursos), ou na vulneración indubidable que isto supón da igualidade de oportunidades para todos, e obviando agora preguntar, por exemplo, que pasaría se se fundasen colexios de inspiración islámica, ¿daríalles cartos a Xunta de Galicia?, e de facelo, ¿imaxinan o escándalo?, sen meterme en grandes profundidades, dicía, imaxinen, só imaxinen, todo o que se podería facer con tres millóns de euros xa non só dedicando eses cartos a cultura, como todos esperan que escriba, senón, sen dúbida, empregándoos nalgo ben necesario e que funciona pesimamente como é todo o relacionado coa Lei de Dependencia.

Pero xa se sabe: hai obras prioritarias e outras que non o son.